De Volharding 1 (3)(21,0615) werd in 1929 gebouwd in opdracht van de Reederij en Sleepdienst-onderneming P. van Loon te Vreeswijk bij de werf De Hoop te Neder-Hardinxveld.


Afemeting 20,25 x 4,89 x 2,2 meter

Triple expansiemachine type R-29 - bouwnummer 99, gebouwd in 1929 door I.A. Kreber te Vlaardingen, met oppervlakte condensor en Hackworth schuifbeweging.

174 ipk bij maximaal 170 omwentelinge per minuut

Schotse ketel, 1 vuurs - kolengestookt, gebouwd door I.A. Kreber te Vlaardingen in 1929, als bouwnummer 161.

Werkdruk 15 atmosfeer

Verwarmd oppervlak 55 m2


Deze boot, van het "Zeeland"-type werd op 2 januari 1930 te Dordrecht ingeschreven als Harmonie VI.

Tussen 1930 en 1940 voer de Harnonie VI voornamelijk tussen Dordrecht - Vreeswijk en het Ruhrgebied in de opvaart; dalvaart via het Amsterdam-Rijnkanaal naar de Hoogovens te Velsen.

In 1951 aangekocht door N.V. Vereenigde Onafhankelijke Sleepdinest (VOS) te Rotterdam.

Na enkele aanpassingen voor havensleepwerk, in de vaart gekomen als Volharding 1.

Van 1953 tot 1955 actief bij het dijkherstel in Zeeland.

Tot 1967 in dienst gebleven, de laatste jaren meestal als drijvende hulpketel.

BRON: http://www.volharding1.nl/

In 1967 verkocht voor ƒ 1,-- aan het Maritiem Museum Prins Hendrik te Rotterdam.

Tussen 1969 en 1971 is het schip volledig gerestaureerd bij de werf Van der Giesen-de Noord te Alblasserdam.

Sinds 1978 is zij in beheer bij de Vereniging Volharding 1, die het schip met onbetaalde vrijwilligers in originele staat bedrijfsvaardig houdt.

Het vaartuig maakt tegenwoordig deel uit van de collectie van de Stichting Maritiem Buitenmuseum Leuvehaven te Rotterdam.


Rond 1990 raakte ik gefacineerd van een modelbouwboot. Eerst een model gemaakt, vissersboot geheel van hout uit een bouwpakket. Ongeveer 50 cm lang.

Bij een klant kwam ik de Volharding tegen, geheel schaal 1 op 10 gebouwd, zijn zoon, werktuigbouwkundige had kopieen verkregen van de originele werftekeningen van de Volharding 1. Deze heeft hij omgezet naar een bouwtekening voor modelbouw. De tekeningen kon ik voor een redelijke prijs overnemen. Nooit eerder had ik op deze manier een boot gebouwd, zo van tekening, waar begon ik aan. Nu jaren terug kijkend naar het resultaat begrijp ik niet meer hoe ik het heb kunnen klaren. De houtsoorten en materialen moest ik allemaal zelf verzinnen. Eerst op zoek naar de ligplaats van de originele Volharding, deze lag toen in Alblasserdam.

Gewapend met camera kon ik met toestemming van de stuurman volop foto's maken. Met de stapel foto's en de bouwtekening kon ik aan de slag. Helaas heb ik hier geen foto's meer van, zover ik weet. Alleen het eind resultaat hieronder, de figuren aan boord zijn schaal 1 op 12 figuren welke bij een Tamiya formule 1 auto horen. De boot zelf is 1 op 10.

De schoorsteen is gemaakt van koperbuis en is kantelbaar (was voor passeren lage bruggen) Voor de schoorsteen staat de origineel werkende stoomfluit, welke d.m.v. een servo vanaf de kant bediend kon worden.

Bij aanvang bouw was het de bedoeling om de boot met een electro motor te voorzien

Op dat moment wist ik niet van het verkrijgbaar zijn van echt werkende stoommachines met ketel. Bij toeval liep ik tegen zo set aan, nooit gebruikt, nieuw in doos van het merk Saito. Een twee cilinder machine met brander en ketel. Omkeerbaar, dus achteruit varen was ook een optie. Omdat de boot niet bij aanvang gebouwd was voor een stoommachine moest er behoorlijk gesloopt worden in de romp.


Om de boot, toen hij klaar was op de juiste waterlijn te krijgen waren er kilo's lood nodig, ongelooflijk hoeveel lood er nodig is om de boot 10cm te laten zakken.


In het orgineel lopen er vanuit de stuurhut langs beide kanten van het dek kettingen om het roer aan te sturen, een uitdaging om dit zo realistisch mogelijk na te bouwen. Voor in de stuurhut monteerde ik een servo welke de kettingen aanstuurde om het roer te laten bewegen, op verschillende foto's zijn de kettingen zichtbaar. De boot is na enkele jaren verkocht aan een kapitein welke op de Volharding 1 heeft gevaren, stond bij mij eigenlijk nutteloos op mijn werkkamer.

RADIOGRAFISCH VLIEGEN

Naast de boot had ik nog een hobby, radiografisch autoracen. Dit deed ik in clubverband, je komt al snel tot ontdekking dat met zo auto alleen op een locatie niet veel spanning te beleven valt. Elke zaterdag wedsrijd rijden was een leuke ontspanning, maar na enige tijd gaat ook dit vervelen.

Door een vriend (Rob) kwam ik in aanraking met radiografisch vliegen. Regelmatig reden we naar de Maasvlakte waar volop ruimte was (toen). Ook vlogen we in clubverband in Dordrecht. Vliegen is niet mijn sterkste kant, gevolg dat er wel eens een kist sneuvelde, om deze dan weer op te lappen, een intencieve hobby als je de kunst van vliegen niet echt onder de knie heb.

Ook lukte het om op de Maasvlakte een noodlanding te maken in de Nieuwe Waterweg.




Alle stukjes weer bijelkaar, plakken en plamuren en vliegen maar weer