The Who
Fri, 08 June 2007:
Antwerp, Lotto Arena
Setlist
I Can't Explain
The Seeker
Substitute
Fragments
Who Are You
Behind Blue Eyes
Real Good Looking Boy
Baba O'Riley
Relay
Drowned
A Man In A Purple Dress
The Real Me
You Better You Bet
My Generation
Cry If You Want
Won't Get Fooled Again
Encore:
The Kids Are Alright
Pinball Wizard
Amazing Journey
Sparks
See Me Feel Me
Tea And Theatre
Drie kaarten voor 8 juni 2007, neef Sjoerd wilde ook mee met Melvin. Met ze 3e op naar Antwerpen. Had voor Antwerpen gekozen omdat er zitplaatsen in de arena stonden, rij 4, zo hoefde je geen uren van te voren in de rij te staan voor een goede plek. Het was vrij warm binnen, dat merkte Daltrey ook op, die zijn shirt al vroegtijdig aardig nat begon te worden. Beide waren weer enthousiast en Townshend dolde weer met publiek naar die-
In ieder geval met ze allen genoten. Ik dacht dat dit wel de laatste keer zou zijn, The Who op tournee. Maar in 2013 en 2015 gaan we ze weer zien.
Recensie AD
Dat ze geen ouwelullen zijn die voor de zoveelste keer hun kunstje vertonen, maar een unieke groep die nog volop meetelt anno 2007.
En kijk ook naar perfecte geluidsafstelling en de ongeëvenaarde inzet van de resterende vier leden (Simon Townshend -
Na het concert dacht ik weer dezelfde weg terug te kunnen, via het dranghek weer Backstage. Liep dus weer achter de gasten aan met de rode stikker. Iedereen mocht door, behalve ik. De grote beveiliger weigerde mijn toegang, vertelde dat mijn stikker tijdens het concert van mijn jas was getrokken. Helaas trof ik een fanatieke en kon de normale uitgang nemen, met nog ruim 10.000 Who fans. Dit duurde even. Terug naar de artiesten ingang. Er stonden niet veel personen toen ik aankwam. Wachten tot er iemand naar buiten komt. Er was inmiddels een Mercedes voor gereden dus moest er wel iemand komen om in te stappen, het was ook drukker geworden. Maar voor wie zou de Mercedes zijn. Onverwachts kwam Daltrey naar buiten en dook niet direct de Mercedes in, nam rustig de tijd om handtekeningen uit te delen. En ik kreeg ook de gelegenheid om een handtekening te laten zetten op mijn ticket. Op de foto naast het concertkaartje zie je net mijn hand en mouw. Daarna stapte hij in en verdween.
De volgende dag stonden ze in Parijs.
Met Simon Townshend hebben we voor het concert nog even staan te kletsen, relaxte gast en nam ook de tijd.
8 juni staat The Who in Antwerpen, daar was ik met mijn zoon Melvin en neef Sjoerd.
Tussendoor deden ze nog
2011 SuperBowl XLIV Half-
2012 12-
2012 de slotact van de Olypische spelen
Gezien in
zo. 16 November 2008 Rotterdam oude Luxor Theater 20.00 uur Première
di. 13 Januari 2009 Barendrecht Theater Het Kruispunt 20.15 uur
Twee keer geweest, kon Di-
The Who My Generation woodstock
5 juli 2013, de verjaardag van Melvin en kaartjes voor The Who in Ziggo Dome Amsterdam. In 2004 gingen we samen in een nieuwe auto welke ik de dag ervoor afgeleverd kreeg naar Londen om The Who te zien. 2013, weer een nieuwe auto op deze dag, toeval. En nog leuker Melvin was jarig die dag! Nu klein ritje. Ideaal de Ziggo Dome, ook al ligt het in Amsterdam. Parkeren in de parkeergarage nagenoeg naast de Ziggo Dome. Het was mooi weer dus konden we lekker nog even buiten zitten. Ook hier weer zitplaatsen in de Arena, haast was er dus niet. Blijft wel vreemd zitplaatsen bij The Who. Uiteraarde bleven er weinig zitten en die wel bleven zitten kregen van Pete Townshend te horen tijdens 5:15 dat ze ff moesten gaan staan. Hij was het volgens mij ook niet helemaal eens met de zitplaatsen keuze. De gehele set was de uitvoering van Quadrophenia waarmee ze door America en Europa toerde. Na Ahoy 2007 had ik na zo fantastische herinnering mijn twijfels om The Who nog een keer live te gaan zien bijna 70 en 7 jaar later.
Na de opening I Am The Sea en de eerste klanken van Daltrey en Townshend zijn gitaar bij The Real Me was ik direct gerust gesteld. Dit kon niet meer stuk, wat een energie. Leek wel of ze beter geworden waren. 5:15 en Love Reign O’er Me waren voor mij de hoogte punten. Voldaan en dik tevreden gingen we na 6 toegiften weer op huis aan.
The Who
Fri, 05 July 2013:
Amsterdam, Ziggo Dome
Setlist
I Am The Sea
The Real Me
Quadrophenia
Cut My Hair
The Punk And The Godfather
I'm One
The Dirty Jobs
Helpless Dancer
Is It In My Head
I've Had Enough
5.15
Sea And Sand
Drowned
Bell Boy
Doctor Jimmy
The Rock
Love Reign O'er Me
Who Are You
You Better You Bet
Pinball Wizard
Baba O'Riley
Won't Get Fooled Again
Tea And Theatre
En wat vond de PERS ervan
The Who Ziggo 5 juli 2013
Na zes jaar afwezigheid is The Who weer terug in ons land. Na de greatest hits-
Het album Quadrophenia (’73) is het levensverhaal van de bedachte Mod en soulfan Jimmy in de jaren ’60. Ongetwijfeld zou de echte Jimmy de STAX-
Daarna is het de beurt aan The Who. Pete Townshend en Roger Daltrey hebben acht muzikanten meegenomen, waaronder maar liefst drie toetsenisten, twee blazers en natuurlijk meesterbassist Pino Palladino. Pete’s broer Simon speelt zoals altijd gitaar en dit keer heeft hij een prominentere rol met een plek voor op het podium en de leadvocalen van The Dirty Jobs.
The Two
Quadrophenia maakt indruk. Soms is het alleen Pete met akoestische gitaar, waarna er bijna progressieve stukken volgen met een vette, strakke band die op dreef is. Townshend molenwiekt alsof hij nog achttien is, Daltrey zwaait ouderwets zijn microfoon over het hele podium en voor hun leeftijd zijn ‘The Two’ nog behoorlijk goed bij stem. Achter de band zien we op diverse videoschermen vele historische beelden voorbijkomen van de band en het Engeland na de oorlog. Het geheel doet enigszins denken aan de laatste incarnatie van Roger Waters’ The Wall. Het is mooi om de beelden van een jonge Who als een documentaire voorbij te zien komen. Naast de symphonische albumtracks, zijn knallers als The Real Me, 5:15, I’m One en het epische Love, Reign O’er Me de hoogtepunten.
Entwistle en Moon
Natuurlijk is Townshend het brein achter Quadrophenia, maar bassist John Entwistle was tijdens het opnemen van het album op zijn creatieve top en leverde ruigheid in voor veel melodieuze, hoge loopjes. Ook voorzag hij het geheel van blazerspartijen. Bij 5:15 komt hij opeens in beeld op de schermen met archiefbeelden uit de Royal Albert Hall in ’00. We zien hem zijn bekende solo doen en je verwacht de legende bijna op het podium terug te zien. Het wordt zowaar een beetje emotioneel als hij bescheiden zijn bas afdoet. Ondertussen knalt drummer Scott Devours, die de geblesseerde Zak Starkey vervangt, met de bassolo mee en hij is de beste drummer die The Who heeft gehad sinds het overlijden van Keith Moon. Kenney Jones was te strak, Simon Phillips te technisch, Moon-
Na Quadrophenia integraal te hebben gespeeld, is er een rustmoment waarin de hele band wordt voorgesteld. Daarna volgen er toch nog enkele knallers. Met Who Are You, You Better You Bet, Pinbal Wizard, Baba O’Riley en Won’t Get Fooled Again zijn band en publiek toch het meest in hun element. Een toegift is er niet, maar als de acht gastmuzikanten het podium verlaten hebben, eindigen Daltrey en Townshend met het ingetogen Tea & Theatre van Endless Wire. Quadrophenia and More was een topshow, hoewel de minder fanatieke fans wellicht meer hits hadden verwacht.
The Who in Ziggo Dome, Amsterdam
5 juli 2013
Door Chris Dekker
Bron: https://lflmagazine.nl/live-
The Who bestaat in 2015 50 jaar, reden voor een feestje en tevens een tour van 2015 tot 2016 Daltrey noemt het “This is the beginning of the long goodbye.” Kans dat ze hierna ooit nog op zo grote tour gaan zit er niet meer in. Zo nu en dan een optreden zal er wellicht nog wel zijn. Maar denk dat ze zo op een mooi moment stoppen. Voor de brake naar America was Amsterdam het laatste optreden. Na een aantal optredens in America wordt Daltrey geveld door een hersenvliesontsteking, na ziekenhuis en rusten pak hij de draad weer begin 2016 op.
Het was in ieder geval weer de moeite waard om te gaan, nu geen twijfels na de show in Ziggo 2014. Alle hits komen voorbij en ze bruisen nog van energie. Beide hadden er lol in, lekker contact met het publiek en ze gingen er weer voor. Nu keken we vanaf de tribune, dit keer geen stoelen in de arena. We keken zo van af Townshend zijn kant op het podium. Best een leuke ervaring om het wat van hoger te zien. Geluid is in Ziggo weer goed, maar Ziggo is daar ook voor gebouwd. Toegiften waren er niet, maar was ook niet nodig na alle hits voorbij zien komen en ruim twee uur er volop voor gaan. Het was prima zo en denk terug aan alle concerten die ik gezien heb, nooit eentje tegen gevallen. Dit zal denk ik nu echt wel de laatste keer zijn dat ik ze live zie. Voor mij is het ook prima zo. Maart wordt Daltrey 72 en staat dan nog met deze tour in America tot 29 mei, laatste optreden van deze tour is Las Vegas. John Entwistle overleed daar 27 juni 2002 op 57 jarige leeftijd de dag voor de start van de Americaanse tournee. Hij was daar ook voor zijn eigen expositie van zijn schilderijen. Zijn laatste concert was 8 februari 2002 in de Royal Albert Hall. De vervanger werd de bassist Pino Palladino.
The Who 2015
DI-
Wanneer DI-
wordt het theater omgetoverd tot een ware rocktempel. Geen andere Nederlandse band heeft de spierballen,
het charisma en het uithoudingsvermogen om van deze klassieker een stampend concert te maken.
Tim Akkerman, Spike van Zoest, Bas van Wageningen en Jamie Westland laten er geen twijfel over
bestaan: DI-
aangrijpende verhaal vanhet doofstomme en blinde kind Tommy.
Regisseur Jos Thie (Doe Maar, de musical) en meestervertaler Jan Rot (beiden The Who fan in hart en nieren)
maken van DI-
leden van The Who dit verhaal aan een miljoenenpubliek vertelden. Speciaal voor deze tournee zijn de
liedteksten voor het eerst geheel in het Nederlands vertaald en krijgt DI-
Niet de musical die er later van gemaakt is, maar terug naar het echte werk: de dubbelelpee van The Who uit 1969,
in goed bekkend Nederlands gespeeld door een kekke band die zo oud is als de Who toen. Di-
"Idee en vertaling: Jan Rot" staat keurig op de posters, en inmiddels is de première geweest en geldt
het als aanbeveling.Di-
"Geweldige muziek, geweldig uitgevoerd" geloofwaardig Nederlands-
The Who
Thu, 02 July 2015:
Amsterdam, Ziggo Dome
Setlist
Who Are You
The Seeker
The Kids Are Alright
I Can See For Miles
Pictures Of Lily
My Generation
Behind Blue Eyes
Bargain
Join Together
You Better You Bet
I'm One
Love Reign O'er Me
Eminence Front
Amazing Journey
Sparks
Pinball Wizard
See Me Feel Me
Baba O'Riley
Won't Get Fooled Again
The Who Ziggo 2 juli 2015
En wat vond de PERS ervan
Petee Townshend vanaf het podium, in reactie op West die zichzelf regelmatig zalig verklaart. Luister naar Kanye’s Bohemian Rhapsody om te horen dat zelfs een gezapig popkoor uit pakweg Heerhugowaard de door de pers gevoerde strijd had gewonnen. Bijzonder was dat de Britse veteranen zo ongeveer als jonge helden werden ontvangen, terwijl Townshend dit jaar zeventig is geworden en zelfs de ‘jonge nieuwe’ Zak Starkey al weer vijftig is en zijn twintigste jaar met The Who ingaat. De laatste zou je met zijn nieuwe blonde coupe overigens eerder de vader van Kees ‘De Nederlandse Keith Moon’ Schaper schatten dan de zoon van Ringo Starr.
Mede door het drukke weekeinde werd het concert in Amsterdam een dag naar voren geschoven, zodat zanger Roger Daltrey zijn stem de nodige rust kon geven. Die is al jaren aan de hese kant, maar tijdens de laatste tour lijkt hij beter bij stem dan de afgelopen vijftien jaar. Ondanks de triomftocht in Engeland wist de band de Ziggo Dome lang niet vol te krijgen. De tweede ring was zelfs bijna leeg en in de zaal was het fijn ruim. Zou het aan het vorige concert gelegen hebben? Het integraal gespeelde Quadrophenia was fantastisch voor de fans, maar deze plaat bereikte in Nederland nooit echt de status van bijvoorbeeld Tommy, vanwege het typische Britse karakter en het verhaal over Mods, Rockers en klassenverschillen. De mensen die The Who vooral kennen van de hits en CSI hadden twee jaar geleden een lange zit.
Zo niet vanavond. ‘Who Hits 50′ woordspeelt de band, waarmee de heren aangeven dat ze als band de vijftig jaar bereikt hebben en dat er louter hits gespeeld worden. En dat gebeurt. In een fijne sneltreinvaart knalt de band erin met Who Are You, The Seeker, The Kids Are Alright en I Can See For Miles, waarvan Townshend na al die jaren nog steeds niet snapt dat het destijds geen enorme hit was. Het vijfde nummer is bijzonder. Pictures Of Lily, een liedje over masturberen, werd zelden live gespeeld, maar op verzoek van de eerder genoemde Weller in Hyde Park afgestoft, gespeeld en weer op de setlist geplaatst.
Het optreden in Amsterdam is de laatste van een serie, om na een zomervakantie verder te gaan in de VS en Canada. Daarna stopt de band helemaal met toeren, hoewel incidentele optredens niet worden uitgesloten. Het voelt vanavond ook als een laatste optreden, maar in de positieve zin van het woord. Alsof de band nog vol adrenaline zit van het glorieuze weekeinde, valt Townshend ouderwets zijn Stratocaster, die ook nog eens goed hard in de mix staat, molenwiekend aan. De gesprekken tussendoor zijn spontaan en Pete kapt zelfs een intro af om nog wat meer te vertellen. Na afloop is Daltrey niet van het podium te krijgen en hij stelt de band nóg maar eens voor. Optreden blijft een verslaving. Het is vanavond de officieuze Hyde Park-
Natuurlijk komt My Generation voorbij, gevolgd door een segment Quadrophenia-
De band is het vermelden waard. Meesterbassist Pino Palladino speelt de bijzondere Entwistle-
Ondanks zijn heftig molenwiekende gitaarspel springt Townshend geen meters meer de lucht in. De kleine, gedrongen en tegenwoordig bebaarde Daltrey is niet meer de rockgod van weleer, maar zijn schreeuw in Won’t Get Fooled Again gaat ouderwets door merg en been, zijn microfoon gaat zwaaiend het podium over en ook hij gaat er helemaal voor. Samen zijn ‘The Two’ nog in staat een fantastische rockshow neer te zetten, waarbij ze durven te rammelen en waarbij ze er constant vol en met twee benen ingaan. The Who is al sinds 1982 bezig met afscheidsoptredens, maar deze keer is zo goed als zeker de laatste show in Nederland. En wat voor een. Een waardig afscheid van de livecarrière van The ‘Orribe ‘Oo!
The Who in de Ziggo Dome, Amsterdam
Gezien op donderdag 2 juli 2015
Door Chris Dekker
BRON : https://lflmagazine.nl/live-
Half september 2015 moest The Who de tour afbreken, Daltrey had al enige tijd wat problemen. Na onderzoek werd er een hersenvliesontsteking vast gesteld.
De laatste keer dat The Who deze rockopera opvoerde was in 1989. Opnames van die tour zijn te horen op de liveplaat "Join Together" uit 1990. Nu, in het kader van Teenage Cancer Trust, speelt The Who de rockopera weer. Maar nu helemaal. Nummers als "Cousin Kevin" en "Welcome", die de band zelden tot nooit live speelde, worden nu wel gespeeld. De band is aangevuld met Jon Button op bas, en een drietal toetsenisten, die vooral verantwoordelijk zijn voor de achtergrondgeluidjes en achtergrondzang.
Schitterende uitvoeringen van de bekende "Tommy"-
Na het "Quadrophenia"-
APRIL 2017
Elk jaar verwachten we geen live optredens meer, Daltrey 73 (2017) en Townshend 72 (2017)
Het is nog steeds de moeite waard om ze live te zien. Na de live uitvoering van Tommy hebben we alles gehad en kunnen ze alleen maar in herhaling vallen, nieuw materiaal is er niet en ook al klinken ze nog steeds beter al menig huidige live band. Beter wordt het niet meer.
Daltrey kan niet zonder het zingen, na de Tommy toer gaat hij solo verder met materiaal van hemzelf en van The Who. Ook in 2018 wanneer hij in maart 74 wordt zal hij in Amerika regelmatig optreden.
2019 The Who nog steeds aan het toeren, eigenlijk alleen America, maar doen ook Londen aan. Daltrey 75 en Townshend 73 en nog steeds aan de bak, mooi.
Mooie nieuws, er komt dit jaar een nieuwe LP/CD, zeer benieuwd.
Ook The Who moest aangekondigde optreden/toer annuleren door de Corona pandemie. Maar mmei 2022 gingen ze weer van start in America. Maar voor America eerst nog even de akoestische uitvoering van Tommy tijdens het jaarlijks terugkerende Teenace Cancer Trust in de Royal Albert Hall in Londen.
Daltrey kan niet stil zitten, na de toer in America gaat The Who met pauze tot het najaar.
Daltrey gaat solo verder in Engeland. Met zijn eigen nummers en ook nummers van The Who.
Giving it all away 2022 en 1973
The Who vervolgt zijn toer eind van 2022
2 oktober
Aan de achterkant kon je zo het terrein op rijden.
All This Music Must Fade
Ball And Chain
I Don’t Wanna Get Wise
Detour
Beads On One String*
Hero Ground Zero
Street Song
I’ll Be Back
Break The News**
Rockin’ In Rage
She Rocked My World
Voor het eerst in dertien jaar zit er een nieuwe plaat van de legendarische Britse rockband The Who aan te komen. Op 22 november verschijnt WHO (lang hebben ze dus niet over de titel nagedacht) en daarop zullen elf nieuwe nummers te horen zijn. Pete Townshend schreef alle nummers zelf, maar ook Roger Daltrey drukte zijn stempel op de plaat. WHO werd deze lente en zomer opgenomen en zal gaan over ‘the Grenfell Tower fire, musical theft, spirituality, reincarnation, the power of memory and an old rock star that has lost his marbles’. Het album werd geproducet door D. Sardy (die al met Noel Gallagher, Oasis, LCD Soundsystem en Gorillaz samenwerkte). Volgens frontman Daltrey zou het hun beste werk zijn sinds Quadrophenia in 1973, en met “Ball and Chain” krijgen we alvast een eerste voorsmaakje.
BRON: https://www.dansendeberen.be/2019/09/13/nieuwe-
Een oud smeedijzeren hek, een doorkijk op het landgoed van The Who zanger Roger Daltrey.
Bouwvakkers waren bezig met de achtertuin. Had graag door de opening in de heg gegaan, maar ik ben ook gesteld op mijn privacy.
Tijdens het maken van de route kwam ik tot ontdekking via Google Earth dat de weg die wij reden een km van het huis van Roger Daltrey liep.
Tja, dan rijd je daar niet zomaar voorbij. Daltrey woont daar al vanaf de jaren 70, een groot huis uit 1610 met een aantal bijgebouwen. Een stukje verderop heeft hij ook een aantal meertjes in zijn bezit waar je forellen kunt vangen. Ik had graag aangebeld, maar vond het dit beetje opdringerig. Tevens was de kans hem aan te treffen klein.
De entree
Zuid-
De organisatie riep dat het concert zo zou beginnen en ieder met een Backstage pas naar binnen moest komen. Tja, daar sta je dan. Nu of nooit meer. Ik had niet zo opvallende sticker.
Op de gok dan maar, ik wurmde tussen de gasten die zo opvallende sticker opgeplakt hadden, hart bonkte stevig, lopen, lopen en....................BINNEN!!
Gelukt, ik was binnen. Door de cattacomben van de Ahoy baanden we ons een weg naar de zaal en in de knijp gezien te worden. Maar dat ging goed en voor ik er erg in had stond ik na het openen van een dubbele deur naast het podium van de Ahoy. We moesten via de beveiliging een dranghek door en stonden toen redelijk dicht bij het podium, helaas aan de kant van de bassist Pino Paladino en niet Pete Townshend.
Nog geen minuut later kwam The Who op. Dit was ff iets anders dan op de tweede ring te zitten. En de band was in topvorm. Daltrey goed bij stem en Townshend enthousiast.
Haayen trad als student als magazijnbediende in dienst van platenmaatschappij Polydor, maar wist binnen enkele jaren door te dringen tot de top van het bedrijf. Eén van zijn eerste wapenfeiten dateert uit 1964, toen hij het Britse bandje The High Numbers contracteerde. De groep zou later grote successen vieren onder een nieuwe naam: The Who. Haayen ontdekte in 1965 de Golden Earring, toen nog The Golden Earrings geheten, bij een optreden in Scheveningen. Hij bezorgde de band een eerste contract en een eerste hit, Please Go en zou voor bijna een kwart eeuw onlosmakelijk verbonden blijven aan de Haagse band.
Haayen was indertijd een drijvende kracht achter de zogenaamde Nederbeat en werkte voor onder meer The Outsiders van Wally Tax, Sandy Coast van Hans Vermeulen en Earth & Fire. In 1968 richtte hij met Willem van Kooten en Peter Koelewijn de productiemaatschappij Red Bullet op, onder meer verantwoordelijk voor de Golden Earring en de wereldwijde hit Venus van Shocking Blue. Koelewijn en Haayen hadden in 1969 onder de naam Zoef Zoef & De Bevers en in 1970 onder de naam The Freddies tweemaal zelf een notering in de Nederlandse Top 40 met respectievelijk Loekie Loekie en Comedy is over now. Zij waren ook betrokken bij De Praatpalen. Als gastmuzikant was Haayen regelmatig ook muzikaal betrokken bij diverse van zijn producties. (Curaçao, 11 februari 1941 – Den Haag, 22 juli 2007)
BRON: https://nl.wikipedia.org/wiki/Freddy_Haayenjuli 2007)
The Who
Tue, 05 June 2007:
Rotterdam, Ahoy
Setlist
I Can't Explain
The Seeker
Substitute
Fragments
Who Are You
Behind Blue Eyes
Real Good Looking Boy
Baba O'Riley
Eminence Front
Drowned
A Man In A Purple Dress
The Real Me
You Better You Bet
My Generation
Cry If You Want
Won't Get Fooled Again
Encore:
The Kids Are Alright
Pinball Wizard
Amazing Journey
Sparks
See Me Feel Me
Tea And Theatre
The Who in Ahoy terug, had al kaartjes voor 8 juni in Antwerpen omdat ik dan zeker was van plaatsen vooraan. In Antwerpen hadden ze zitplaatsen maar bij nader inzien wilde ik toch ook nog naar Ahoy. Geen topplaats, op de tribune rechts van het podium. Maar daar heb ik maar 2 minuten gezeten :-
Voor de Ahoy kwam ik al een aantal gasten tegen die ik in Amsterdam in het Hard Rock Cafe had ontmoet en kende via de site www.whonederland.nl (Bestaat niet meer ik denk nu www.thewho.nl geworden) Na wat kletsen met een andere fan was ik ze ineens kwijt. Binnen op weg naar mijn mindere tribune plaats zag ik ze door het raam bij de artiesten ingang staan. Ik weer naar buiten om ze op te zoeken, waar rook is, is vuur. Ze hadden allemaal een rode ronde stikker op met daarop The Who 2006 Guest. Hiermee konden ze backstage. Acht uur zou het voorprogramma beginnen en negen uur The Who. Voorprogramma sloegen we over. De Airstream camper van Townshend stond er ook weer, we wisten niet of hij al binnen was. De band was er nog niet. Deze kwamen even later met een busje aan, de assistent van Townshend er in, Zack Starkey, Simon Townshend, Pino Pladino en John “Rabbit” Bundrick.
Twee man van de crew. Links Bob Pridden de geluidstechnicus en rechts de gitaar technicus sinds mensen heugenis van Townshend Alan Rogan, de andere 2 die hard fans.
Voor het eerst merkte ik dat internet ideaal is bij zulk soort avontuurlijke tripjes. Alles via internet geregeld, kaartjes voor The Who, boot overtocht, hotel en welke metro. Hoe naar Londen, met de auto of het vliegtuig. Openbaar vervoer is niet mijn ding, eerst met auto naar Schiphol, 2 uur wachten, na vliegtuig met trein of Metro naar Hotel enz. De kosten van parkeren Schiphol, vlieg tickets, trein en Metro voor twee personen liepen ook aardig op. En dit eigenlijk voor twee uurtjes naar een optreden van The Who, lol. De auto had mijn voorkeur. De kosten waren alleen de boot van Calais naar Dover, met een lease auto en tankpas kostte dit niets, tankpas was voor heel Europa. Wat de lease auto betreft, was ook nog een dingetje. In de voorloop auto die ik tijdelijk had zag ik het niet zo zitten om daar mee op pad te gaan, beetje uitgeklede Golf en de behoorlijk aangeklede Audi was besteld en zou rond 24 maart binnen komen. Gelukkig is de bedrijfsleider bij de Audi dealer een vriend, bij binnenkomst van de Audi is deze er gelijk uitgepikt om hem rijklaar te maken, dit gebeurde op dinsdag 23 maart. Zo konden we woensdag 24 maart naar Londen met weinig km op de teller.
Het was even zoeken naar de ingang van de metro, deze zitten gewoon in een hoek van een winkelpand, redelijk onopvallend. Melvin vroeg nog aan een leuke meid van zijn leeftijd in zijn toen al perfecte Engels waar wij de “Underground” konden vinden, vreemd genoeg begreep zij het niet. Melvin nog een keer “where can I find the Underground” Het meisje keek en lachte, Oh, you mean the Tube, she's across the street. you can see it as. Al snel kwamen we erachter waarom het een Tube genoemd word, een ronde tunnel met ook een redelijk ronde treinstel. Tussen de wanden en het rijtuig zit niet veel ruimte. Bij het binnen komen van het station, redelijk gedateerd kan je met een gietijzeren trap de diepte in, echt een diepte. 4 a 5 lagen metrobuis tot diep onder de grond, ff wennen. Een enorme drukte ver onder de straten van Londen, het was ook rond half zes in de avond, spitsuur. Ik liep met mijn camera te filmen en werd gewaarschuwd door een vriendelijk jongeman op te letten voor diefstal. De rit in de volle metro hield na een aantal minuten onverwachts op. De trein/metro/Tube/underground stond midden in een tunnelbuis stil. Na een 10 minuten begon het redelijk warm te worden, echt op ons gemak voelde we ons niet, redelijk benauwd. Gelukkig na een kwartier kwam de gang er weer in.
De rij die er al stond ging ging de hoek om naar de zijkant van het gebouw. Maart en geen zon en alleen een colbertje aan was redelijk fris om een poosje in de rij te staan. Maar het wachten werd beloond met een mooie plek vrij dicht bij het podium. Bij het fouileren waren het fototoestel en video camera niet ontdekt. Vrij grote en stevige bewaking deden deze controle. Praten ook stevig met een Engels plat accent. Geen gasten om ruzie mee te zoeken. En toen wachten op The Who! De kwaliteit van de zelf genomen foto’s/video zijn niet optimaal, maar er zijn redelijke beelden.
Een onvergetelijke avond, als of het net als toen bij David Bowie in Paradiso een privé concert was. Alleen wel veel harder. Townshend en Daltrey oogden eerst nog wat nerveus maar naarmate het concert verliep werden ze een stuk losser. Ik wilde niet alles filmen, zo mis je een deel van de beleving en vond het ook trikkie met die bewaking. Ik had wat beeld materiaal en wisselde voor de zekerheid de tape voor een andere. Na deze aktie, amper 5 minuten later werd ik op mijn schouder getikt. Toen ik omkeek zag ik de grote gespierde ras echte Engelse beveiligingsman achter mij staan, zeker een kop groter dan ik met mijn 1.83 m lengte. Hij vroeg of ik ff mee wilde komen. Protesteerde eerst nog ff, sta naar mijn favoriete band te kijken. Maar de hand aan mijn arm gaf toch wel het gevoel dat het slimmer was om naar hem te luisteren. Werd naar de voorkant meegenomen waar een klein kantoortjes was met nog zo gast. In het bijna onverstaanbare platte Engels vroeg hij of ik het bandje in wilde leveren. Dat vond ik geen goed plan en vertelde hem dat er ook nog opnames van mijn kinderen op stonden, daar raakte ik een gevoelige snaar. Gelukkig had de bonk spier en vlees ook nog een hart en vroeg toen om de camera vanaf het gedeelte van The Who te wissen door de lensdop erop te doen en op opname te zetten. Ik kon terug naar de zaal en kon mijn camera ophalen na het optreden van The Who, kreeg een knullig bonnetje mee. Melvin stond nog voorin, daar komen was geen optie meer. Genoot verder van het optreden op een wat grotere afstand. Gelukkig had ik net de tape gewisseld en hoopte dat de tape in mijn zak nog voldoende opnames zou hebben. Na het fantastische optreden van The Who vond ik Melvin weer terug, die alles van wat er gebeurde gemist had en mij niet :-
The Who
Wed, 24 March 2004:
London, The Forum
Setlist
Who Are You
I Can't Explain
Substitute
Anyway Anyhow Anywhere
Another Tricky Day
Bargain
Baba O'Riley
Behind Blue Eyes
5.15
Sea And Sand
Love Reign O'er Me
Eminence Front
You Better You Bet
Real Good Looking Boy
The Kids Are Alright
My Generation
Old Red Wine
Won't Get Fooled Again
Encore:
Pinball Wizard
Amazing Journey
Sparks
See Me Feel Me
26 januari 2005 Chassé Theater in Breda.
De premiere van de Broadway musical van Tommy. Dat is even iets anders dan naar The Who gaan. Maar met de belichting en musicalsterren en dan ook nog de Tommy nummers heb ik een geweldige ervaring beleefd. Een paar maanden later ben ik ook nog naar het Luxor theater geweest. Je kon toen zien dat ze beter ingespeeld waren dan bij de premiere. Het geluid was beter maar ook de hele show liep gesmeerder. Logisch, een premiere is even wat anders dan na een groot aantal voorstellingen.
The Who
Dinsdag, 11 Juli 2006:
Bonn, Museumsplatz
Setlist
I Can't Explain
The Seeker
Anyway Anyhow Anywhere
Who Are You
The Kids Are Alright
Behind Blue Eyes
Real Good Looking Boy
Let's See Action
Mike Post Theme
Baba O'Riley
Relay
You Better You Bet
My Generation
Won't Get Fooled Again
Encore:
Substitute
Pinball Wizard
Amazing Journey
Sparks
See Me Feel Me
Dinsdag 11 juli 2006 Bonn. The Who sloeg Nederland over met hun tour. Werchter was een optie, maar dit was een festival, niet mijn ding. Bonn was een optie. Melvin lukte het niet om mee te gaan, een vriend van mij was op dat tijdstip op vakantie maar vroeg of zijn zoon Niels mee mocht. Uiteraard geen probleem. Even ruim 300 km om op de Museumplatz in Bonn te komen en dezelfde avond weer terug. De reis ging voorspoedig, waren ruim op tijd weg gegaan alleen in Bonn zelf begon de ellende. Net als wij, waren er nog meer met de auto gekomen en liepen snel vast. Eindelijk een plek voor de auto gevonden en in draf haasten wij ons naar de Muzeumplatz. We hoorde The Who al spelen. Toen wij aankwamen waren ze met The Seeker bezig, het tweede nummer van de set. Het was knap vol en baande ons een weg om iets meer naar voren te komen. Rechts vanuit de zijkant hadden we een redelijke plek. Geluid was goed. Wat mij altijd weer verbaasd tijdens een concert, personen die met elkaar gaan staan praten tijdens de nummers, zover ze zich verstaanbaar kunnen maken. Of erger, fotootje maken en op FB zetten en dan weer de reacties lezen. M.a.w. Tijdens het concert je “social” media in de gaten houden.
Links rijden op de grote wegen daar raak je snel aan gewend, kan bijna niet mis gaan. Alleen direct bij het verlaten van de boot zijn er een aantal rotondes. Dat vergt even gewenning, erg vreemd links om de rotonde op en nog stevig druk ook. Zodra je Londen binnen komt wordt het ff anders, zeker in het centrum en waar dan ook nog de navigatie uit viel.
Drie keer kwamen we langs hetzelfde gebouw en even stoppen is geen ding, langs de meeste wegen in het centrum staan Londennaartjes (Amsterdammertjes) en het verkeer is razend druk. Gelukkig kwam Melvin op het idee de navigatie, het vaste beeld uit te zoemen zodat je de route naar het Hotel kon zien. Na he inrijden van een één richtingsweg vanaf de verkeerde kant en het rechts afslaan en dan gelijk weer rechts aanhouden ging het voor de rest allemaal redelijk goed, schoon en droog hemd was overbodig omdat ik tijdens The Who ook weer zou gaan zweten. Een leuke, spannende en behendige ervaring.
Hotels zijn duur in Londen, we hadden er via internet een voordelig exemplaar gevonden. De mooie foto’s op internet gaven wel een ander beeld weer dan de werkelijkheid. De auto konden we redelijk voor de deur parkeren, de andere ochtend kwam ik tot ontdekking dat het betaald parkeren was. Gelukkig geen bekeuring, was wel de enige auto met een NL kenteken in de hele straat, misschien ook wel in heel Londen. Het hotel had niet echt veel luxe, twee bedjes in een kleine kamer, een deur die niet op slot kon, onze schoenen er klem tegen gezet. Het toilet was tevens de gehele badkamer, op een m2 wastafel, toilet en douche. We lieten onze spullen achter op het fototoestel en videocamera na, die namen we mee om deze mee naar binnen te smokkelen, filmen en fotograferen was toen nog verboden. Tegenwoordig met de smartphones is daar geen houden meer aan. Op naar The Forum, op naar de metro.
Na 5 nummers aan toegiften zat het er op. Gebruikelijk ben ik dan snel weg om naar de auto te gaan. Maar bij een jonge gast en frequent concertganger als Niels gaat dit niet op. Hij vroeg of ik mee ging naar het podium, tegen het publiek in. Prima, de kans was dan aanwezig dat je dan een drumstokje of een setlist welke vaak op de grond van het podium geplakt zijn voor de band kon krijgen. Helaas was er niets. Dan maar richting auto. Toen zagen we de Airstream campervan Pete Townshend staan. Zover ik weet zit hij niet in een hotel maar reist zijn Airstream caravan mee, later 2007 stond deze Airstream ook bij Ahoy. Niels zei dat de kans op een handtekening hier groot is. Wij geduldig wachten en het wachten werd beloond, Pete Townshend kwam naar buiten en deelde handtekeningen uit. Mijn concertkaartje was het enige wat beschrijfbaar was gelukkig had Townshend een stift meegenomen.
Na 24 jaar eindelijk weer een studioalbum van The Who, Endless Wire. Om dit te vieren en op dat moment ook een CD te overhandigen aan Freddy Haayen was er een avond georganiseerd in het Hard Rock Cafe in Amsterdam. Daar ontmoette ik een aantal Who fanaten om deze later weer bij optredens van The Who terug te zien.
Night of the Proms
27 November 2005 Ahoy, Rotterdam
Op de promotie foto ziet hij er fris en energiek uit maar de andere beelden komen niet echt over. Was dit optreden eigenlijk al vergeten. Een jaar voor het starten van hun nieuwe tour had Daltrey zich uit verveling opgegeven voor The Night of the Proms en om warm te lopen voor de tour. Helaas was het al in Antwerpen dat hij grieperig was en stem problemen had, in Ahoy was het niet minder. Klonk allemaal belabberd en is ook geen gezicht om een rocker voor een orkest te zien staan zwaaiend met zijn microfoon waar hij ook nog eens in een ander optreden een violist bijna raakte. Daltrey heeft altijd wel een aantal nummers nodig om warm te lopen, dan zijn 5 nummers te weinig. Maar in dit geval teveel. Snel vergeten.
Klik op de foto en zie een compilatie van de reis naar Londen met stukje van het concert. Het geluid tijdens concert is slecht. Mijn videocamera kon de decibellen niet aan en vervormde helemaal.
Adele was gast in The Attic Road Show op 29-
4 okt 2022 The Who bedankt en verontschuldigt zich voor een technisch haperend optreden deze nacht in Detroit. Het Bluetooth-
Na 1975 was 1997 de eerst volgende keer dat ik The Who weer live zag , mijn partner was inmiddels afgehaakt omdat ik thuis regelmatig The Who luisterde en keek. Die had het er wel mee gehad. Bij de ingang van Ahoy stond Radio Rijnmond te filmen en publiek te interviewen. Een jonge gast naast me werd geintervieuwd, hij ging voor het eerst zijn favoriete band live zien, die al live optraden toen hij nog niet geboren was. Een divers publiek, oude grijze knarren maar ook jong publiek. De show was geheel gewijd aan de dubbel LP Quadrophenia met extra artiesten erbij die enkele bijrollen vertolkten. Het klonk allemaal erg goed wat tijdens Qaudrophenia achter bleef waren de “molenwieken” van Townshend. Bij de toegiften kwamen de “molenwieken” los. Keith Moon was na eerst Philip Simons en Kenny Jones vervangen sinds 1996 door Zak Starkey die van kleins af aan het van Keith Moon geleerd heeft is een waardige opvolger. Er zal 7 jaar overheen gaan voor ik The Who weer zal zien, dan in Londen!
The Who
Sun, 11 May 1997:
Rotterdam, Ahoy
Setlist
I Am The Sea
The Real Me
Quadrophenia
Cut My Hair
The Punk And The Godfather
I'm One
The Dirty Jobs
Helpless Dancer
Is It In My Head
I've Had Enough
I'm The Face -
Encore:
Won't Get Fooled Again
Behind Blue Eyes
Substitute
I Can't Explain
Who Are You
Woensdag 24 maart 2004
Op zondag 15 februari 2004 lukt het mij om twee kaartjes te bemachtigen voor een try-
The Who
Maandag, 27 October 1975
Rotterdam, Ahoy
Setlist
Substitute
I Can't Explain
Squeeze Box
Baba O'Riley
Behind Blue Eyes
However Much I Booze
Dreaming From The Waist
Boris The Spider
Amazing Journey
Sparks
Fiddle About
Pinball Wizard
I'm Free
Tommy's Holiday Camp
We're Not Gonna Take It
Summertime Blues
Bargain
My Generation
Join Together
My Generation Blues
Won't Get Fooled Again
2019
27 oktober 1975 Ahoy Rotterdam, The Who! Ons eerste live concert van The Who. Voor kaartjes in een lange wachtrij gestaan bij het VVV kantoor in Rotterdam. Dit was toen de enige mogelijkheid om aan kaartjes te komen. We zaten op de 7e rij, lekker dicht bij het podium en een walm van wietlucht om on heen. Het voorprogramma speelde op eigen spullen, zo ook het drumstel. Dit stond een beetje triest voor het inmense drumstel van Keith Moon. Vol power en energie ging The Who aan de bak. Tijdens het concert moest ik even naar toilet, in de cattacomben van Ahoy waren de toiletten. Op het toilet dreunde The Who door alle muren en vloeren. Grappig, het water van het urinoir trilde op het geluid van The Who mee.
Een daverende show, een geweldige belevenis en ook de enige en laatste keer dat ik Keith Moon live heb gezien.
Rond mijn 8e kwam mijn broer met de LP My Generation thuis, mijn allereerste single was van de Scorpions met Hello Josephine die ik uit de opruimbak kocht bij Simonis de platenzaak toen op Rotterdam-
2007 Ahoy
Foto Gijsbert Hanekroot https://gijsberthanekroot.com/
2023
5.15
Sea And Sand
Drowned
Bell Boy
Doctor Jimmy
The Rock
Love Reign O'er Me
I'm The Face -
Encore:
Won't Get Fooled Again
Behind Blue Eyes
Substitute
I Can't Explain
Who Are You
De andere dag na een ontbijt van Engelse sandwich konden we terug naar huis.
Foto genomen door Niels de Wit
Link naar Youtubefilmpje
https://www.youtube.com/watch?v=O9VTrjOAn7E&index=17&list=FLNHHy_I28z2sMuoFeXYiIKg
Of klik op de foto!
Townshend, Rachel Fuller en Don Bernstine
Na lange tijd spelen ze weer My Generation. I hope i die before i get old.
Roger Daltrey 79 en Pete Townshend 78 :-
Nog wat meer werk van Melvin
https://www.deviantart.com/melvin-
Keith Moon als Uncle Urnie
Youtube filmpje van andere bezoeker
Toen waren de fotocamera’s en filmapparatuur nog verboden. Nu, 2023 wordt alles op Youtube gezet. Dag na het concert zijn veel filmpjes op Youtube terug te vinden. Denk dat de belevenis anders is geworden, constant met je smartphone in de weer. Zelf werd ik in 2004 in Londen betrapt op mijn camcorder, toen al zo klein dat hij mee kon in ruime broekzak. Stond nagenoeg vooraan en filmde zo nu en dan een stukje. Tot ik een grote hand op mijn schouder voelde waarbij een grote berede man aan vast zat. Ik moest mee naar een kantoortje om de camera daar te laten, bandje moest ingeleverd worden. Ik gaf aan dat er ook nog familie opnames op stonden. Moest het toen terplekke wissen. Miste zo wel een stuk van het optreden, niet het geluid.
Op de opnames die ik nog heb is de medewerker nog te horen, plat Engels.
See mee feel mee tijdens Top Pop
See me feel mee Woodstock 1969
Spike over The Who bij DWDD
26 okrober 2006 Amsterdam Hard Rock Cafe
Dit was de laatste keer dat ik The Who live heb gezien. Zover ik weet deden ze daarna Nederland niet meer aan.
Helaas weet ik de naam niet meer wie de foto’s heeft genomen, maar alsnog bedankt!
Nog bedankt voor wie de foto’s genomen heeft! Helaas de naam ontgaan.
Deze gave foto geeft een perfect beeld van de power waar The Who mee speelden
Met iets minder power speelt The Who anno 2023 nog steeds
Links aanhouden :-
Roger Daltrey weer op solo tour
TOMMY Broadway 1993
In het Theater -
Tommy DiRect Jan Rot vertaling
The Who -
The Who -
5 July 2013
The Who, Who are you Ziggo Dome 05-
Roger Daltrey Fishing
Roger Daltrey Relaxing With His Family
Baba O'Riley -
https://www.youtube.com/watch?v=QP0rxkgpmKM
https://www.youtube.com/watch?v=ELjl1kVZH0o
https://www.youtube.com/watch?v=PmBWjtwmZfI
https://www.youtube.com/watch?v=sd936bE3Fd8
https://www.youtube.com/watch?v=OOot9OwC2g0
https://www.youtube.com/watch?v=_zoy8exhJk8
https://www.youtube.com/watch?v=gck-
https://www.youtube.com/watch?v=B1XihhBuivU
https://www.youtube.com/watch?v=rfulho_ogR0
https://www.youtube.com/watch?v=k_tJQA1a8Mk
https://www.youtube.com/watch?v=SlPBx7F3lXU
https://www.youtube.com/watch?v=e5hei3f4z6c
https://www.youtube.com/watch?v=NTIh_8bXgjw
https://www.youtube.com/watch?v=rX4qUqCdKTs
https://www.youtube.com/watch?v=TfrQgDY_IQo
https://www.youtube.com/watch?v=S1g6mopomAY
https://www.youtube.com/watch?v=UjlW8uCacMg&t=53s
https://www.youtube.com/watch?v=Jnpi23uhFwA&t=139s
https://www.youtube.com/watch?v=ZdOs7veTMRk
https://www.youtube.com/watch?v=tcohk7IEak4&t=70s
https://www.youtube.com/watch?v=Mjv_dftuPqY
5:15 & The Rock & Love Reign O'er Me Wells Fargo Center Philadelphia 5/20/22