BEMO Modelspoor

Zo beetje vanaf mijn 6-8 jaar is er een modelspoorbaan in huis geweest. Het starte op de kamervloer om even later op stuk spaanplaat in de kelder een vaste baan te krijgen. Na het verlaten van het ouderlijke huis werden de modelspoorbanen voort gezet, HO naar spoor N. Minitrix en Arnold Rapido waren een beetje de marktleiders in deze maatvoering. Veel mogelijkheden op een beperkte ruimte.

Vanaf mijn 8e maakte ik kennis met Zwitserland, de bergen, landschap, alles vond ik prachtig en zeker de treinen die er rijden. Dromend op de terugreis beelde ik mijn modelspoorbaan al in, alle beelden die ik in Zwitserland in mijn schedel opslaoeg probeerde ik op de paar vierkante meter tot uiting te brengen. Vis. Zover ik nog weet, kwam ik door mijn schoonvader en zwager Herman op het merk Bemo. Zwitsers smalspoor. Er rijden normale treinen in Zwitserland, de vlakke trajecten maar in het berg gebied heeft men smaller spoor. Dit om scherpere bochten te kunnen maken. Zwitserland heeft ook het dichtste spoorwegennet in Europa en zover ik weet ook het hoogste. De Jungfraujoch 3.454 meter hoog

Ongelooflijke mooie treinrit naar het hoogste punt van Europa. Laatste stuk gaat door de Eigerwand om op Jungfraujoch te eindigen.

Mijn werkkamer was op zolder, naast de slaapkamer van Melvin. Na een verbouwing op de 1e verdieping, dakkapel voor badkamer bleef er voldoende ruimte over om daar mijn werkkamer te maken. Zo kon ik op zolder een redelijke Bemo Smalspoorbaan aan leggen.

Heel veel tijd in door gebracht, was een soort tik. De spoorbaan was eerst aan één muur maar later werd deze verder uitgebreid naar deel van schuine dak. Echt af is de baan niet gekomen. Verhuizing naar Zuidland, de boel kon “gesloopt” worden om het in dozen op te slaan. Even was er nog een opwelling toen Melvin het huis verliet om zijn kamer als treinkamer te gebruiken. Maar op het gebied van hobbyen ben ik een perfectiosnist die meer wil bereiken dan ik zelf in het vermogen heb. Beter en nog beter en natuur getrouwder. Een kronkel in mijn hersenen. Gevolg, niet meer met een modelspoorbaan begonnen en in 2014 alles wat ik nog had aan locomotieven en wagons verkocht. Heb nog wat rails liggen en wissels, maar na de verhuizing niet meer gevonden. Een erg leuke hobby waar je veel in kwijt kunt, modellering, digitaliseren van de locomotieven en het spoortraject enz. enz..........................................................

Ook nog een leuke aanvulling op het treinbord was de zelf rijdende bus van het merk Faller. In het wegdek liep een ijzedraadje, onder de bus een kleinmagneetje welke de draad volgde. De bus kon je opladen en reed dan vele rondjes met stopmogelijkheden

De bomen maakte ik zelf, gezien op een beurs. Met groen sisal iets of zo en ijzerdraag, boormachine, houtlijm en groen kwam je een heel eind. Zag er redelijk uit. Met een ruwe schets had ik bergen geschilderd om het het later te perfectioneren. Maar later werd verhuizen.....................

De kleine poppetjes, mensjes kwamen wit in doos aan. Ook in het schilderen was je weer een poosje van straat af.

Ook het verzamelen van alle auto’s en trucks was op zich al leuk.

Het linker traject ligt in de planning, het uitgezaagde plaat spaanplaat staat al klaar om er een diep ravijn van te maken.

Het ravijn in wording, de loopruimte was ook direct een stuk minder geworden.

Op het bord is ook te zien dat ik toen ook een cabrio tik had.

Audi cabrio, lange droom maar is later ook werkelijkheid geworden om hem schaal 1:1 te hebben. Mercedes cabrio, de zwarte bij de benzinepomp, dit was een SL maar later een SLK 1:1. De Kever cabriolet bij de bus was een witte 1:1.

Filmpje van de spoorbaan, kwaliteit is niet optimaal, maar het zijn bewegende beelden.

Jammer dat er toen nog geen Go-Pro was of HD